Het is droog als we opstaan, wel staat er een stevige
wind. We ontbijten met een gebakken eitje, deze keer zonder spek.
Hoe je dat doet zonder dat het rookalarm afgaat weten we inmiddels
ook: gewoon de rookmelder van het plafond draaien……!
Op de toegangsweg naar de doorgaande weg maken we
een foto van een rij brievenbussen. Die zie je hier vaak, de
postbode komt echt niet naar elk huis apart. Ook bekijken we
uitgebreid de werking van een grote beregeningsinstallatie, die
vlak langs de weg staat.
Als we een stukje over de Interstate rijden regent
het behoorlijk hard en dat is jammer, want het is best interessant
om de aanleg en de omgeving van deze snelweg te zien. Twee
of drie rijbanen elke richting op, maar ze liggen soms ver uit elkaar en
niet evenwijdig. Het landschap is fraai, met veel gras- en
akkerbouwland.
Zo'n 10 mijl voor Bozeman is een opvangcentrum voor
Grizzly beren die gered zijn uit gevangenschap. Dit centrum stond
op onze planning, maar was helaas gesloten.
Wat later bereiken we het stroomgebied van de
Madison River en het landschap is meteen weer anders, wat
grilliger. Links van ons de bergen en rechts de rivier. We houden
lunchpauze bij Ennis Lake, prachtig aan het water. Omdat het hard
waait eten we binnen… met uitzicht op de rivier en de bergen. Op de bergen
ligt de
sneeuw die er de afgelopen nacht gevallen is; een heel bijzonder
gezicht, samen met de donkere luchten en de laaghangende
bewolking. Eindeloze vlakten met gras in de heuvels aan de voet
van de hoge
bergen.
Er steekt een coyote de weg over. Naast een osprey
op zijn nest, het enige wild dat we vandaag zien.
We volgen weg 287 naar het zuiden, maken foto’s van
tegemoetkomende trucks en genieten van het landschap: het is
vandaag opnieuw anders!
In de namiddag bereiken we Earthquake Lake, dat in
1959 is ontstaan na een zware aardbeving. Het is een langgerekt
meer en er steken veel dode bomen uit het water. Het is een
indrukwekkend gezicht.
|