De Røldal Stavkirke is vermoedelijk rond 1275 gebouwd. De kerk is een zogenaamde geloftekerk. Het is een kerk die geloften ontving betreffend geschenken van zieken en noodlijdenden als dank voor genezing en zegen die met de kerk verband hielden. In Røldal kwam dit voorval van het crucifix boven de koorboog. Tijdens de Sint Jansmis zweette het crucifix en het zweet had een genezende kracht. Het crucifix dateert van omstreeks 1250.

Het doopvont uit zeepsteen dateert ook uit de 13e eeuw. Het is zo groot dat heel het doopkind in het water kon worden gedompeld, zoals in de middeleeuwen gewoon was. In de middeleeuwen stond het doopvont aan de toegangsdeur van de kerk. Degenen die door de doop nieuwe lidmaten van de kerk zouden worden, werden door de deur in het westen gedragen en betraden het pad die naar de ontmoeting met Christus leidde, die uit het oosten zou komen.

Uit de 16e en 17e eeuw zijn de kandelaren op het altaar en de twee kroonluchters.

De preekstoel werd in 1627 beschilderd. De preekstoel was in de Lutherse kerk belangrijker dan in de prereformatorische. Er werd meer waarde aan de preek gehecht en het woord werd nu als een genademiddel opgevat. Dit komt tot uiting doordat de vier evangelisten op de zijkanten van de preekstoel zijn geschilderd.

Het altaarstuk is in 1629 geschilderd. In het midden Jezus die van het kruis naar beneden wordt genomen en ten grave gedragen.

De vrouwen zaten aan de noordzijde in de kerk. De deuren van de banken hebben fijne uitgesneden leliën. De mannen zaten aan de zuidzijde.

De kerk werd verschillende keren gerestaureerd, voor het laatst in 1918. Getracht werd om de kerk te herstellen zoals deze in de renaissance (17e eeuw) eruitzag.

TERUG

TOP